Öğrendiğinde canın yanar beklemediğin bir durumsa kesinlikle hemen kabul edemezsin.
Zamanla alışacağını söyler insanlar ama o an için yapabilecekleri bir şey yoktur.
Eğer kenarda köşede uyku ilacın varsa senin için şalterleri kapatma ihtimali doğar.
Ama bilirsin bu pek sağlıklı değil.
Gene de umursamayabilirsin.
İlk gün çok zor geçer gerçekten tam olarak anlam veremeden kabul edemeden..
Gözlerin belki çok şişmiştir belki için dolmuştur ama kendine gelemezsin.
İlk hafta herkes yanından ayrıldığında anlarsın gerçek olduğunu gene de bir yerlerden çıkıp gelecek sanırsın. İçin bunu istese de mantığın kesinlikle karşı çıkar.
İlk ay olduğunda artık daha normaldir hayatın ama her günü sayarsın. Onun olduğu her anı canını yakar. Kocaman bir kor içinde yanmaya devam eder tabi ki unutmazsın.
İkinci ay daha az hatırlarsın çünkü hayat sarmalar seni farklı şeyler düşünürken bir bakmışsın ki zaman geçiyor. Uğraşların farklılaşır ya da sarıldığın şeyler değişir.
Onsuz ilk doğum günü zor geçer, en zor arasına girer hatta.
Hep istersin ki şaka olsun ! Kandırılmış hissedeceğini bilsen de yaşadıklarının tamamen yalan olduğunu öğrenmek istersin. Kimse anlamaz işte bunu.
Kandırırsa nasıl sevebilirsin derler ama sana göre bu önemli değildir.
Onun nefes alıyor olma ihtimali bile ihya eder seni.
O gün bile geçer.
Bir süre sonra saymayı bırakırsın. Bu şekilde devam ettiğin için arada kendine kızarsın ama içinin acısı daha azalır.sadece hatırladığın zamanlarda..
Zamanın ilaç olması bu demektir.
Tabi 'azalır' dediklerine inanmıyorum.
Daha az hatırladığın için azaldığını düşünürsün.
Aklına düştüğünde kalbin aynı şekilde yanar.
Zamanla alışacağını söyler insanlar ama o an için yapabilecekleri bir şey yoktur.
Eğer kenarda köşede uyku ilacın varsa senin için şalterleri kapatma ihtimali doğar.
Ama bilirsin bu pek sağlıklı değil.
Gene de umursamayabilirsin.
İlk gün çok zor geçer gerçekten tam olarak anlam veremeden kabul edemeden..
Gözlerin belki çok şişmiştir belki için dolmuştur ama kendine gelemezsin.
İlk hafta herkes yanından ayrıldığında anlarsın gerçek olduğunu gene de bir yerlerden çıkıp gelecek sanırsın. İçin bunu istese de mantığın kesinlikle karşı çıkar.
İlk ay olduğunda artık daha normaldir hayatın ama her günü sayarsın. Onun olduğu her anı canını yakar. Kocaman bir kor içinde yanmaya devam eder tabi ki unutmazsın.
İkinci ay daha az hatırlarsın çünkü hayat sarmalar seni farklı şeyler düşünürken bir bakmışsın ki zaman geçiyor. Uğraşların farklılaşır ya da sarıldığın şeyler değişir.
Onsuz ilk doğum günü zor geçer, en zor arasına girer hatta.
Hep istersin ki şaka olsun ! Kandırılmış hissedeceğini bilsen de yaşadıklarının tamamen yalan olduğunu öğrenmek istersin. Kimse anlamaz işte bunu.
Kandırırsa nasıl sevebilirsin derler ama sana göre bu önemli değildir.
Onun nefes alıyor olma ihtimali bile ihya eder seni.
O gün bile geçer.
Bir süre sonra saymayı bırakırsın. Bu şekilde devam ettiğin için arada kendine kızarsın ama içinin acısı daha azalır.sadece hatırladığın zamanlarda..
Zamanın ilaç olması bu demektir.
Tabi 'azalır' dediklerine inanmıyorum.
Daha az hatırladığın için azaldığını düşünürsün.
Aklına düştüğünde kalbin aynı şekilde yanar.
