Bu sabah her zamankinden faklı olsa da gene aynı kriz ' Bugün de iş mi olur ya ' Hafta sonunda istediğin saatte kalkıp günün tamamının sana ait olduğunu bilmek ardından sabah kalkıp ve işe gitmek. Dayanılmaz bir problem ! Aslında her hafta başında gelen bir gün pazartesi nedense hiç sevilmeyen günlerden en azından ben sevemedim azizim.
Bu durumu aşmak için farklı yollar da denedim; mesela kahvaltı yapayım belki günü farklı kılarsam sorun olmadan geçer saatler dedim; olmadı.
Erken kalkayım biraz müzik eşliğinde seçeyim kıyafetlerimi dedim; gene olmadı.
Araştırmaya başladım bende kendim yenemezsem bir yardımla geçer belki diye.
İnternet'te sitelerden birçoğunda nasıl geçeceği konusunda binlerce yazı var ;
"Pazartesi sendromu; hafta sonu tatilinin ardından pazartesi işe ya da okula başlamakla ilgili isteksizlik ve zorunlulukla gelen sıkıntı halidir." ( evet katılıyorum büyük bir sıkıntı )
Bunun sebebi de haftanın getireceği sorumlulukların ya da olumsuzlukların sıkıntısı. (mümkün)
Sendromu yenmek için de hafta sonu plan yapılıp farklılıklarla geçirmek gerektiğini savunuyor bir site.
İşte ben bunu da denedim gene bakıyorum da pazartesiyi hala sevmiyorum.
En son vazgeçtim sanırım bugünü sendromlu yaşarsak güzel bugünün de kendine has böyle bir tavrı var :)
Bende hal böyle alışmalı.
Peki ya sizin Pazartesileriniz nasıl geçer sendromu bol yahut mutlu eğlenceli mi?
Bugün bana tatil. Oges var, görevim de yok. Çay içiyorum şimdi...
YanıtlaSilBenim öğretmenlikteki 8. yılım. İlk 7 yıl her pazartesi sevinçle gittim okula. Ama bu sene okulum değiştiği için hiç ama hiç keyif almıyorum artık. Pazartesi dediğiniz gibi işkence halini alıyor.
Kolay gelsin size...
Biz daha okadar olamadık sanırım ama gene de sevmiyorum pazartesileri ben.. İşten ötürü mü bilemem ama değişmesi gereken bir durum gibi duruyor :)
Sil