Ne denediysem olmadı evet biliyorum belki farklı seçimler olsaydı bunlar başıma gelmeyecekti. Ama geldi işte ne yapmalı ? Ağlamalı mı ? Feryat mı etmeli ?
Bilirsin o masa sensiz hiç tam değil, gerçi kime diyorum kaç defa geldin de sakince durabildik seninle. Her zaman bir aksiyon her zaman yükselen sesler. Sahi neydi seninle bizim sorunumuz. Ben hatırlamadım bilmem sen hatırlar mısın. Oysa ki ne kadar güzel başlamıştı bu serüven, tamam tam bir klişe ama olsun benim için öyle, öyleydi bir zamanlar.
Elimde olsa diye cümleler kurardım aslında pişmanlık unsurunu barındıran ama yapmayacağım. Bunu duyamayacaksın bu dudaklardan. Bilirim seni ne çok sevdiğimi nelerden vazgeçtiğimi; sende bilirsin, hadi ama itiraf et her zaman söylerdin bunu bana. Ne değişti ? Zaman mı geçti üzerinden göremiyor musun eskisi gibi yoksa tahammülsüz biri mi oldun.
Balkonda uzaklara dalarken kendi kendime konuştuğumu fark ettim, sonra dedim ki kalk yemeğini yap kim kaldı seni senden başka düşünen. En yakın arkadaşın mı hayır o evlendi tamamen eşine adadı kendini sen gibi değil o. Annen mi ? O gideli çok oldu, gözünden bir damla yaş geldi sakın bırakma kendini dedi.
Baban ? O zaten yoktu ki hiç bir zaman. Tek dayanağın kardeşin kaldı biliyorsun değil mi ? Bir o terk etmedi seni her ne yaşandıysa yaşansın bırakmadı değerlisini. Daha demin uyarmadım mı kendimi diye düşündüm birden. "Kalk ve kendine bak ! " diye hiddetlenerek.
O masaya oturması zor geldi. Karşı daire bu kadar net gözükmese belki mutlu bile olabilirdi yemeğini yerken ama hayır kesinlikle o mutlu aile tablosu sürekli gözünün dibindeydi. Sırf ses olsun diye açtı televizyonunu sesini duyabileceği sınırın üzerinde hemde. Başladı masayı donatmaya, yoğurt, turşu, salata, tatlı, bardak ve yemek tabağı evet sadece bir tane hatta kalabalık gözükmesi için altına bir tabak daha yerleştirilmiş. Çorbasına bir kaşık attı, bir kaşık daha sanki annesinin önüne koyduğu çorba gibi iştahla yemeğe çalışıyordu bu tatsız çorbayı. Dayanamadı gene aktı gözünden bir yaş daha.. Bıraktı yemek yemeği gerçi uzun zamandır yemiyordu. Bilgisayarını açtı ve aylardır açmadığı mailine bir göz attı. Artık zaman kavramını bilmediğinden birikmiş işlerini unutmuştu.
Ne kadar özleyen varmış diye düşündü, ne kadar seviyormuş beni bu bankalar, alışveriş siteleri.. Aralarında arkadaşları gördü kimi sitem etmiş, kimi davet etmiş ama bazılarının umurunda değilmiş ses çıkarmamışlar. Derken aralarında bir mail O yollamış; " Nasılsın ? " Olabilir mi diye düşündü, tekrar kontrol etti gerçekten bu O mu ? Bu yalnızlığı kendisi seçmişti elbette ama onun payı da vardı bu seçimde. Cevap vermemeyi düşündü, sonra o kadar çok şey geldi ki aklına yazıp sildiği harflerin sayısını bilmiyordu bile anlamlı bir şey olmalı mutluymuş rolü yapılmalıydı aslında ama dökülen tek sözcük " Sence ? "
...
Yalnızlığı ne de güzel anlattın. :( Seni düşünen senden başka kaldı mı . Herkes kendi işinde gücünde . O anı bizzat yaşadım . Emeğine ve yüreğine sağlık müptezel.
YanıtlaSilZor bu yalnızlık, yaşanmaması gereken de bir durum.
SilO anı yaşamamış olmanı dilerdim.
Teşekkür ederim emrah :)
emeğine sağlık , güzel ama yalnız başlangıç olmuş ...
YanıtlaSilDevamı gelecek diyelim.
SilZaman zaman devam ediyor, Tamamlamaya çalışıyorum.
Beğenmene de çok sevindim :)
bazen bıktırmamak tadında bırakmak lazım merak edilmeyi,yada merak etmeyi:)
YanıtlaSilyalnızlık hepimizin kaderi,yalnız olmamak için değiştirmeyi tercih ettiğimiz alışkanlıklarımız da var,davranışlarımız da.
sonuçta hangi taraf iyi hissettiriyorsa orada olmalo.
ikisi de çok güzel
ikisi de kötü
tercih ise iyi:)
sevgiler
Tabi ki de hepimizin kaderi özünde yalnızsın bu dünyada ama gene de birileri olsun ister hayatında insan. Yalnızlığı kaldırmak zor olduğundan mıdır bilinmez.
SilBeğendiyseniz ne mutlu bana o halde :)
yalnızlık kişinin kendi tercihiyse çekilir yoksa huzursuzdur ki..
YanıtlaSilSeçiminden yana sorunun varsa da huzursuzdur. Zordur. :/
SilYapma ama bunu bana :)
YanıtlaSilİçim gitti okurken yaa :*
Beğendin miiii :) :$
SilÇok sevindim yalan değil.
Pıffff!:( Giden gitmiştir üzmemeli insan kendini, olmuyorsa olmuyordur zorlamamlı... Zorla oldurunca pişmanlıklar daha da büyük oluyor... Bence boşver gitsin;) Sevgiler...
YanıtlaSilGiden gider de bazen kalmıştır oralarda. Pişmanlık kurt misali yer insanı.
Silkimse bu durumla karşılaşmamalı aslında.
Oha duygulandım.Birde şu gözümün önüne geldi.güzelken hersey cok tatlı kötüyken inanılmaz nankör insanlar kıymet cok önemli bence bidaha düşün ilişkini
YanıtlaSilÇok koyar bu durum.
SilBu yüzden yalnızlıkla yaşamayı öğrenmek gerek.
Mutlu eder seni inaallah
YanıtlaSil